Eindelijk was het zo ver! Een fotoshoot met de eigen kids op locatie. Een heerlijk vooruitzicht met goede zin. Maar of die zin bleef hangen…
Het weekend was daar…
Het weekend brak aan. Niet zomaar het weekend. Nee, de zondag van de familieshoot in de Soesterduinen. Ik zag het helemaal zitten. Eindelijk weer even eigen foto’s maken van Finn en Steffie, mijn kinderen, van 4 en 2, die veel te snel groot worden, op een locatie waar ik al lange tijd graag wil fotograferen, de Soesterduinen.
Drover, onze hond, stond, met grote puppy ogen, als eerste klaar in de gang om mee te gaan. Het schuldgevoel over ons stiekeme uitje naar de duinen groeide als kool, dus hop, hond mee in de auto. Het feest was compleet, bepakt en bezakt gingen we op pad. Naar de Lange Duinen weliswaar, want daar was Drover welkom.
Zo waar op weg!
Het is best een eindje rijden vanuit Spaarndam, dat is ook de reden waarom ik niet zo vaak in de Soesterduinen kom, maar met een muziekje en wat fruitjes was het een leuke roadtrip. De kinderen zijn dol op roadtrippin’ dus de sfeer was relaxed.
Kinderen happy, hond slaapt, ik voorbereid, alles onder controle.
Overal en nergens
Na, vlak voor aankomst, het klassieke ‘We zijn er bijna’ gezongen te hebben, konden we makkelijk parkeren. Dit was al positief voor een, wat late, zonnige zondagmiddag.
All good, spullen mee en op verkenning. Finn en Steffie voorop, gevolgd door Drover, mijn man en ik. Na een bospaadje, verscheen de bekende zandvlakte waar je hart, als fotograaf zeker, meteen sneller van gaat kloppen.
Eerst een broodje erin, waarna gauw aan de slag nu de kinderen nog netjes en schoon waren. Het plan was eerst de shoot te doen zodat we daarna nog konden wandelen en spelen in het zand.
Droom vs. Werkelijkheid
Geen probleem om de middag zo vol te plannen, de familieshoot hebben we zo achter de rug. Immers, de kinderen van een fotograaf poseren als de beste en weten goed wat hen te wachten staat. Toch?
Niet bepaald…
Na het zien van de duinvlakte gingen Finn en Steffie los. Dikke lol, superleuk, maar niet nu. De hele volgorde van de shoot lag overhoop. De voorbereide poses lagen overhoop. Haren door de war, niet luisteren, wegrennen, huilen, lachen, alles… Alles waar je voor vreest bij een shoot met kinderen gebeurde. En dat bij mijn eigen kinderen… met als kers op de taart, Drover die als ster van de show iedere keer op moment suprême door het beeld liep. Dit heb ik nog nooit meegemaakt tijdens mijn shoots met klanten.
Ongeloof wisselde zich af met pure ellende en pure ellende wisselde zich af met de slappe lach.
Wat maakt het nou zo anders?
Nadat ik klaar was met lachen en drie grijzen haren verder was, kon ik gelukkig goed schakelen en herzag ik mijn plan van aanpak. Met succes gelukkig, het resultaat mag er zijn. Het allerbelangrijkste is dat de kinderen ervan genoten hebben en er een leuke ervaring aan over gehouden hebben.
Wat maakt je eigen kinderen fotograferen nou zo anders als fotograaf?
Ik denk dat de combinatie van mama en fotograaf, mama-fotograaf, niet te verbergen valt voor je kinderen. Ze zien je er doorheen en maken daar lieflijk gebruik van. Ook ontkom je af en toe niet aan een typische mama-actie tijdens je shot.
Tevens is de combinatie van een familieshoot met een familie-uitje ook niet de helderste uiteenzetting van je verwachtingen voor de kinderen.
Niet erg, want ik heb genoten van de chaotische, maar toch ook onwijs ontspannende leuke dag.
De familieshoot heeft veel leuke foto’s van momenten en blije emoties opgeleverd die ik voor altijd kan koesteren.
Vind jij dat je kinderen ook zo snel groot worden en wil je de mooie momenten van jullie gezin in een ontspannen setting op locatie vast laten leggen?
Neem gerust en vrijblijvend contact op!
Capture all, Relive unbounded!
Liefs, Daphne
Leave a Reply